تسليت يا بن الحسن گشته عزاي مادرت آسمان دارالعزاست بر مزار مخفي او خاک‌ريزي بر سرت آسمان دارالعزاست ايام فاطميه تسليت باد
آه از اندوه ريحانه رسول. حضرت فاطمه (س)، صبر لايزال نبوي بود که در هيبت عفتي سر به فلک کشيده، چادر به سر ميکشيد و در کوچههاي مدينه و رهگذرهاي هستي، حضور خدا را به کائنات يادآور ميشد. سيلي ستم و تازيانه کينه را به جان خريد تا هجوم تندبادِ انکار، شمع حقيقت را خاموش نکند. افسوس از سوره کوثر که در آن خانه گِلين، همسايه اهالي غفلت و سنگدلي شد! آه از زمزمه‌هاي شرحه شرحه بتول که در نيمه شبِ سجاده و تسبيح، ارکان عرش را به لرزه مي افکند. آه از ريحانه رسول خدا (ص) که در مشام حسادتِ زمين به هدر ميرفت و چشمانِ حقيقتستيز زمانه، رخساره طهارتش را طاقت نداشت.